PODZIEL SIĘ

Jedenasta zasada koncepcji Beyond Budgeting brzmi:

Spraw, by zasoby były dostępne wtedy, kiedy są potrzebne, a nie wtedy gdy są zaplanowane.

Pomimo faktu, iż omawiana zasada ma przypisany numer dopiero 11, to uznać ją należy za jeden z filarów koncepcji Beyond Budgeting.
W zakresie zarządzania zasobami głównym zadaniem menedżerów wyższego szczebla jest zapewnianie ich dostępności, ale nie według wcześniej sporządzonych planów, ale wtedy gdy jest zgłaszane „żądanie”. Należy zwrócić uwagę, że nie jest to zadanie łatwe (zwłaszcza w przedsiębiorstwach produkcyjnych). Zastosowanie prognozowania kroczącego umożliwia dokonywanie pewnych predykcji w tym zakresie, nie są one jednak wiążące dla nikogo.

Podstawową wątpliwością podnoszoną podczas omawiania 11 zasady jest to, że skoro kierownicy niższego szczebla mogą „żądać” zasobów w dowolnym momencie ich pracy, to mogą narazić na straty swoją macierzystą firmę, mogą nie być wystarczająco oszczędni. Zarząd boi się utracić kontrolę nad zużyciem zapasów. Wydaje się, że dużo korzystniejsze jest ścisłe planowanie zużycia zasobów i późniejsze rozliczanie z tego zużycia.

Okazuje się jednak, że przy odpowiedniej konstrukcji systemu zarządzania można uniknąć tego problemu. Podstawą do rozliczania menedżerów mogą być bowiem pewne wskaźniki np. przychód/koszty. Dużo mniejsze znaczenie ma wtedy ile zasobów dany pracownik, czy dział zużył, ważny jest efekt końcowy (często w zestawieniu właśnie ze zużytymi zasobami). Nie ograniczamy zatem poszczególnych działów do zapisów budżetowych, dajemy im pełną, rzeczywistą swobodę działania.

Zasada ta stoi w wyraźnej sprzeczności ze stosowaniem budżetowania operacyjnego w przedsiębiorstwie, które to wymaga starannego planowania zużywania zasobów w przyszłych okresach.

Źródło: Tekst został oparty w głównej mierze na materiałach zawartych na stronie: http://bbrt.org/.