Wieloletnie planowanie finansowe jest jednym z niezbędnych elementów nowoczesnego sposobu zarządzania finansami w jednostkach samorządu terytorialnego, czyli tzw budżetu zadaniowego w jst. Zalety systemu wieloletniego planowania finansów zaakcentowane zostały w raportach takich instytucji jak Bank Światowy i Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD).
W krajach rozwiniętych, należących do OECD dostrzeżona została potrzeba wprowadzenia elementów planowania wieloletniego także na poziomie władz lokalnych. Pionierami w dziedzinie wprowadzania systemu wieloletniego planowania finansowego były Stany Zjednoczone. Początkowo w USA obowiązkiem sporządzania wieloletnich planów finansowych objęte były jedynie samorządy terytorialne, borykające się z trudna sytuacją finansową. Organy samorządowe w Danii wraz z budżetem przyjmują także wieloletnie plany budżetowe. Samorządy w Finlandii i Norwegii zatwierdzają wraz z budżetem tzw wieloletnie, kroczące plany finansowe na okres roku, trzech lub czterech lat. W przypadku wystąpienia deficytu samorządy fińskie zobowiązane są do wypracowania nadwyżki, bądź przywrócenia równowagi w ciągu najwyżej czterech kolejnych lat, przyjmując za rok pierwszy rok objęty budżetem.
Mechanizmy wypracowane w Państwach takich jak Belgia, Nowa Zelandia i Portugalia nieco różnią się od tych zastosowanych w Finlandii, Danii, czy Norwegii. Przyjmowany jest tam wieloletni plan finansowy na okres kadencji rady (Belgia oraz Portugalia) lub 10-letni (Nowa Zelandia).
Pomimo dość istotnego ryzyka, związanego z założeniem konkretnych dochodów i wydatków w perspektywie wieloletniej powszechnie uznaje się system planowania wieloletniego pozwala osiągnąć optymalne warunki do stabilizacji polityki finansowej.
Źródło: Wieloletnie planowanie finansowe jako element budżetu zadaniowego – papilot
